หัดแต่งกลอน

หัดแต่งกลอน อิอิ ผิดๆ ถูกๆ

มีสติ ระลึกได้ ในทุกที่
กอปรกับมี ปัญญา ไม่พาหลง
จิตไปไหน ตามรู้ ดูให้ตรง
ไม่เจาะจง เพ่งจ้อง ของไม่จริง

อันความทุกข์ ปรุงจิต เพราะคิดแต่ง
จิตแสดง ความจริง ไม่แปรผัน
จิตแอบคิด แอบปรุง อยู่ทุกวัน
รู้ไม่ทัน ถูกจิตพา หลงทางไป

อนิจจัง คือความ ไม่คงที่
เกิดแล้วมี ดับลง เลิกสงสัย
ทุกขังคือ ไม่คงทน ตลอดไป
คงสภาพ เดิมไม่ได้ ใช่มั่นคง

อนัตตา นี่หนา สำคัญผิด
ชอบไปคิด ว่าตัวเราของเรา ใช่ที่ไหน
เกิดสติ รู้เห็น ความเป็นไป
จิตจะคลาย ความยึดถือ คือตัวเรา

1 ตุลาคม 2551

 

 

 

 

 

 

จิตเป็นกลาง จิตว่าง จิตเดิมแท้
มีอยู่แน่ ในหมู่ สัตว์ทั้งหลาย
ที่ไม่กลาง เพราะกิเลส มากล้ำกลาย
ความยินร้าย ยินดี มีเข้ามา

จิตเป็นกลาง อีกอย่าง เพราะสมาธิ
มีปีติ ผ่านไป สงบหนา
จิตเป็นกลาง แบบนี้ ราคะมา
ละเอียดซะ พาเรา ไม่เข้าใจ

จิตเป็นกลาง อีกอย่าง เพราะไตรลักษณ์
เห็นประจักษ์ จากจิต หมดสงสัย
มันไม่เที่ยง เป็นทุกข์ นี่กระไร
ความยินร้าย ยินดี ไม่มีเอย

2 ตุลาคม 2551